Groene vingers op vrijdagmiddag bij de Immanuelschool in Boskoop

BOSKOOP - Kinderen die met hun vingers in de aarde bezig zijn met de planten op het schoolplein; het is een veel voorkomend gezicht op de Immanuelschool te Boskoop. Onderwijsassistent Rens Kalkman heeft de leiding over alles wat met het groen op het schoolplein te maken heeft.

‘Ongeveer drie jaar geleden werd aan mij gevraagd of ik het leuk zou vinden om met de kinderen wat aan de tuin te doen’, vertelt Kalkman. ‘Eerst hebben we veel onkruid weggehaald, waarna we aan de slag konden met het planten van het groen. Via leerkrachten en ouders hebben we veel planten en zaden mogen ontvangen.’

De kinderen vinden het hartstikke leuk om lekker in de tuin bezig te zijn en met hun vingers door de aarde te graven, zo bevestigt Kalkman. ‘De leerlingen die vaak de klas uit mogen, zijn leerlingen die erg slim zijn en die wat meer uitdaging nodig hebben. Als we in de tuin aan de slag gaan, is het vaak de beurt aan de kinderen die eigenlijk nooit zomaar de klas uit mogen. Ook is het vaak zo dat deze kinderen wél erg goed zijn met hun handen. Dat komt in de tuin goed van pas.’

‘Voor kinderen, door kinderen’

Naast dat er veel planten en andere benodigdheden door ouders worden gedoneerd, kiest Kalkman ook zelf een aantal planten voor in de tuin. ‘Ik wil graag planten in de tuin die niet giftig zijn. Ook heb ik liever meerjarige planten en planten die redelijk goed tegen droogte kunnen; ik heb namelijk ook niet altijd tijd om in de vakanties terug te komen om water te geven.’

De planten worden door de ouders en door de school zelf geregeld, maar de kinderen helpen ook mee bij het maken van de moestuin. ‘We hebben twee houten bakken op het schoolplein staan, die samen onze moestuin vormen’, aldus Kalkman. ‘Een daarvan heb ik zelf getimmerd en de andere heb ik de kinderen zelf in elkaar laten zetten. Ik heb een tekening gemaakt, waarna de kinderen aan de slag konden. Er zijn een aantal foutjes te ontdekken, maar het staat; het is zo juist duidelijk te zien dat het door kinderen gemaakt is. Voor kinderen, door kinderen.’

De allerkleinsten werken nog niet zo erg veel mee aan de tuin, al komen ze af en toe eventjes om het hoekje kijken. ‘De moestuin is openbaar en iedereen kan er makkelijk bij’, bevestigt de meester. ‘Als ik op vrijdagmiddag hier bezig ben, staan er altijd kleuters om het tuintje heen. Ze hebben ook handen en kunnen dingen vasthouden, dus de kleuters erbij betrekken is in principe geen probleem. Vaak vegen ze het zand wel net de verkeerde kant op, maar ze zijn er wel mee bezig.’

‘Groene’ vrijdagmiddag

Elke vrijdagmiddag is het wel raak op het schoolplein. ‘Dat moment is speciaal ingepland voor de werkzaamheden in de tuin’, laat Kalkman weten. ‘In de rustigere perioden probeer ik er nóg meer tijd voor vrij te maken. De kinderen kijken er echt naar uit. Je ziet ze altijd vol verwondering kijken en als je bezig bent, ontstaan er vaak hele leuke gesprekken die niet alleen maar betrekking hebben op schoolzaken.’

Het moet vanuit henzelf komen, dat vind ik altijd wel belangrijk
— Rens Kalkman

Tijdens die middagen bepaalt Kalkman wat er moet gebeuren en dan is het verder de taak van de kinderen om te beslissen hoe de taakverdeling eruit komt te zien. Dat de leerlingen de taakverdeling voor hun rekening nemen is belangrijk, zo vindt ook Kalkman. ‘Ik kan van tevoren wel een planning gaan maken, maar daar leren ze toch minder van. Het moet vanuit henzelf komen, dat vind ik altijd wel belangrijk.’

Boodschap

Dat het wekelijkse uurtje succesvol is, blijkt wel uit de voortuin die er ook aan heeft moeten geloven. Daarnaast is ook de meester zelf nog lang niet uitgeleerd. ‘Op sommige momenten twijfel ik aan zaken. Is iets bijvoorbeeld onkruid of niet? Dat is voor mij ook een van de leuke dingen van dit initiatief. Ik mag ook nog leren, net zoals de kinderen zelf.’

Naast dat de ‘groene’ vrijdagmiddag zorgt voor een glimlach op het gezicht van vele kinderen, brengt het project een boodschap met zich mee. ‘De boodschap is dat we ons meer verbonden moeten voelen met onze omgeving. We leven er allemaal in en moeten het dan ook goed onderhouden’, zegt Kalkman vol overtuiging. ‘Verder zijn het de positieve ervaringen die zich opstapelen, waar de kinderen erg van genieten en ik stiekem ook.’