Alphenaar Nino met zonneauto studententeam TU Delft wereldkampioen geworden in Australië: ‘Hart en ziel in gestoken’
ALPHEN AAN DEN RIJN – De Alphense student Nino Burgers mag zich sinds afgelopen week wereldkampioen noemen. Samen met het Brunel Solar Team van de TU Delft won hij de Bridgestone World Solar Challenge in Australië. ‘Het is echt super gaaf. Het is een project waar je 13 maanden echt je hart en ziel in hebt gestoken’, vertelt Nino vanuit Australië in De Ochtendshow van Studio Alphen.
In een race die vijf dagen duurde, legde het Delftse studententeam met de zonneauto Nuna 13 ruim 3.000 kilometer af dwars door Australië van Darwin naar Adelaide. In een razend spannende ontknoping finishte het raceteam van Nino een kwartier voor het Solar Team Twente en een halfuur voor het Innoptus Solar Team uit België. Daardoor won het Brunel Solar Team zeven jaar na de laatste wereldtitel voor de achtste keer het wereldkampioenschap zonneracen.
Bij de oud-leerling van het Scala College moet nog wel het besef indalen dat hij een wereldtitel heeft gewonnen. ‘Zes maanden geleden was het heel onwerkelijk dat we hier zouden staan in Adelaide bij de finish met onze eigen gebouwde auto. Het voelt nog steeds heel gek dat ik wereldkampioen ben. Als je als eerst over de finishlijn komt, is het gewoon bizar. De race was spannend en om dan te winnen op het laatste moment was super vet.’
Nieuwe innovaties
Nino werkte als aerodynamicus aan de Nuna 13, de zonneauto van het studententeam. ‘Dit jaar hebben we heel veel nieuwe innovatieve dingen gedaan. Daar komt ook een beetje betrouwbaarheid bij kijken, omdat het dan niet helemaal perfect is. Dus tijdens de race hebben we een paar kleine problemen gehad die we gelukkig snel hebben kunnen oplossen. De betrouwbaarheid van de auto was niet perfect, maar ondanks dat zijn we wel eerste geworden. Dus het was goed genoeg.’
Ten opzichte van de Nuna 12s werd de accu van de Nuna 13 drie keer zo klein. Daardoor was er minder ruimte om energie op te slaan. Maar er zat wel een groter zonnepaneel op de zonneauto. Ook maakte het studentenraceteam gebruik van een innovatieve canopyvin. ‘We hadden voor het eerst vinnen waarmee we kunnen zeilen. Het werkt als een soort zeil op een zeilboot. Daarmee kunnen we wind gebruiken om zo nog meer energie uit natuur te halen om te rijden’, legt Nino uit.
Het Brunel Solar Team wilde meer op direct zonlicht gaan rijden. Dat is uiteindelijk ook gelukt tijdens de Solar Challenge, vertelt Nino. ‘Zeker de eerste dagen toen we nog in de buurt van Darwin waren, reden we al telkens richting de 100 kilometer per uur. Hoe verder we naar het zuiden gingen, hoe kouder het werd. Er was ook meer bewolking en tegen die tijd waren we 80 kilometer per uur aan het rijden. Dus dat merk je wel echt meteen aan de snelheid van de auto.’
‘Bizarre ervaring’
Nino was niet de coureur van de zonneauto zelf, maar hij was de rijder van de auto voor de Nuna 13. ‘Ik moest ervoor zorgen dat de zonneauto zo veilig en efficiënt mogelijk door het verkeer werd begeleid. Dus ik bepaalde zelf waar de Nuna 13 reed, dat is wel gaaf.’
Het rijden was volgens de Alphense student best zwaar. ‘Je moet ongeveer 4,5 dagen de hele dag constant rijden. Je hebt eigenlijk vrijwel geen rust. In de avond moet je kamp opzetten om naast de weg te kamperen en dan kun je ook niet veel slaap pakken. Wat dat betreft zijn de racedagen zwaar en je moet altijd scherp zijn.
Maar dat was echt allemaal zeker waard voor Nino. ‘Het is zo bijzonder en gaaf om in Australië met je eigen gebouwde auto te mogen racen. In 13 maanden hebben we een auto ontworpen, gebouwd en getest. Daarna hebben we in Australië tegen teams over de hele wereld gereden en hebben we voor het eerst in acht jaar weer gewonnen. Dat is echt een bizarre ervaring.’