Olympische basketbaldroom van Arvin Slagter (35) komt uit: ‘Medaille is realistisch’

ALPHEN AAN DEN RIJN - Volstrekt ondenkbaar was het dat een basketbalteam uit Nederland naar de Olympische Spelen zou gaan. Totdat er een gloednieuwe discipline in het programma werd opgenomen: 3x3-basketbal. Met een ticket voor Tokio op zak leeft Arvin Slagter op 35-jarige leeftijd nu alsnog zijn olympische droom.

Hoe het ook afloopt, Slagter en zijn teamgenoten hebben eind mei een historische prestatie neergezet door als eerste Nederlandse basketballers ooit de Spelen te bereiken. En ook nog eens op sensationele wijze, door onder andere te winnen van de Verenigde Staten, verreweg het beste basketballand ter wereld.

Of hij nog steeds op een roze wolk zit? 'Nee, zeker niet', antwoordt Slagter glimlachend op een basketbalveld aan de Lupinesingel in zijn woonplaats Alphen aan den Rijn. 'Het eigenlijke doel is natuurlijk presteren op de Olympische Spelen en dat staat al heel snel voor de deur. Maar we hebben het zeker gevierd.'

Nederlands beste basketballer

Zijn staat van dienst als basketballer in de eredivisie is ronduit indrukwekkend te noemen. Zes keer landskampioen, waaronder tweemaal met ZZ Leiden, vijf nationale bekers en vijf Supercups. In 2014 wordt hij zelfs verkozen tot most valuable player (MVP), oftewel Nederlands beste basketballer.

Als international van Oranje blijkt deelname aan het EK in 2015 het hoogst haalbare. In oktober 2019 stapt Slagter over van vijf tegen vijf naar het zogeheten 3x3-basketbal. Daarin vertegenwoordigt hij Nederland met Dimeo van der Horst, Julian Jaring en voormalig ZZ Leiden-speler Jessey Voorn.

Waarom ben je dit avontuur aangegaan?

'Omdat ik een jongensdroom had om naar de Olympische Spelen te gaan. Ik heb in de gelukkige positie mogen verkeren dat ik ook vijf tegen vijf-international voor Nederland heb mogen zijn. Daarin was het alleen helaas nooit echt realistisch om de Spelen te halen. Met drie tegen drie was er een reële kans en dat was voor mij ook de reden om de overstap naar het 3x3-basketbal te maken.'

Deze discipline is voor jou een relatief late ontdekking. Wat maakt 3x3-basketbal zo leuk?

'Het is een heel jonge en sterk ontwikkelende sport. Ten opzichte van het traditionele vijf tegen vijf is het een geweldige aanvulling. Je kan het overal doen, je hebt heel beperkte ruimte nodig. Daarnaast is het ontzettend snel. Het flitst, het is gáán vanaf de eerste tot de allerlaatste seconde. En het is kort, dus het past heel erg bij deze tijdsgeest.'

'Bovendien kan het op de mooiste plekken ter wereld bedreven worden. In juni 2019 was het WK op het Museumplein in Amsterdam. Het aankomende EK zal aan de voet van de Eiffeltoren gespeeld worden. De ene keer sta ik in een winkelcentrum en moet ik warmlopen tussen de winkelende mensen, de andere keer zijn alle faciliteiten er wel. Aan de mogelijkheden zitten wat mij betreft geen grenzen, dat maakt het ook zo tof.'

De meeste sporters met een olympische droom werken daar jarenlang naartoe. Vaak volgen ze een traject van vier jaar, soms zelfs langer.

'Voor mij is dat iets meer dan anderhalf jaar geweest. Ik denk wel dat de ervaring die ik heb uit vijf tegen vijf me geholpen heeft om een heel snelle transitie te maken. Een aantal dingen zijn zeker wezenlijk anders. Ik ben ook van mening dat om het één goed te kunnen doen, je afscheid moet nemen van het ander. Die gedrevenheid en eenduidigheid hebben ertoe geleid dat we nu dit resultaat konden behalen.'

'Als je op een gegeven moment vijftien jaar in dezelfde competitie hebt gespeeld, worden dingen meer van hetzelfde. De uitdaging in 3x3 vind ik heel mooi, omdat het een andere structuur is. Op een bepaalde manier ben je veel meer zelfgestuurd. De coach mag tijdens de wedstrijd niet coachen, wat betekent dat je het écht met z’n vieren moet doen.'

Wat is jouw rol binnen jullie team?

'Die is wisselend. Het hangt er ook van af in welke samenstelling we staan. Over het algemeen is één van mijn grootste krachten het schieten van achter de driepuntslijn, wat met 3x3-basketbal een tweepuntslijn is. Tegelijkertijd is het ook een stukje coaching. Maar uiteindelijk moet je het met z'n allen doen. Als we met z'n vieren knokken en op dezelfde lijn zitten, dan kunnen wij elke wedstrijd tot een positief resultaat komen.'

Je vertrekt volgende maand naar Japan. Met welke missie stap je het vliegtuig in?

'Het doel is om goed te presteren op de Spelen. En hopelijk met een medaille weg te lopen, het liefst eentje met een gouden kleur. Ik denk dat het realistisch is, gezien het feit dat er acht teams aanwezig zijn. En ik denk dat we hebben laten zien dat we ons kunnen meten met de wereldtop, met de prestaties die we de afgelopen tijd behaald hebben. Dus denk ik dat er geen enkele reden is om dat niet als doel te hebben.'

De volgende Spelen zijn over drie jaar, dan ben jij 38. Wordt dit jouw enige en laatste kans op olympische glorie?

'Zeg nooit nooit, maar waarschijnlijk wel. Daarom ben ik ook deze droom zo met de volle 130 procent na gaan jagen. Dit was dé kans en die hebben we tot nu toe gegrepen. Nu is het zaak om het een heel mooi vervolg te geven in Tokio.'

Dus het is nu of nooit?

'Wat mij betreft wel.'