Pikante ontdekking bij openen van kunstwerk: ‘Trillen doet-ie niet meer’

ALPHEN AAN DEN RIJN - Een bierglas, een fles port en kistjes met dierbare herinneringen. Maar ook een fotorolletje, flippo's en een cd. Allemaal voorwerpen die tekenend zijn voor de tijdgeest van 25 jaar geleden, toen ze in het Alphense kunstwerk Hoorn des Tijds werden bewaard. Een kwart eeuw later is de metalen 'tijdcapsule' weer opengemaakt.

Hilariteit alom als één van de voorwerpen uit het kunstwerk wordt gehaald. 'De dildo', roept Frits Garenfeld bijna triomfantelijk, terwijl hij een witgekleurde vibrator omhoog houdt. Hij is degene die in het jaar 1996 de Hoorn des Tijds heeft gemaakt. 'Er was hoop dat die dildo na 25 jaar nog zou trillen', vertelt Garenfeld. 'Nou, we hebben gezien: dat deed-ie niet meer. Maar hij was nog wel heel. Wel grappig, eigenlijk.'

Het kunstwerk is destijds door de gemeente geschonken aan het Alphense jongerencentrum Madonna, dat inmiddels al jaren MAX heet. Met enige vertraging, want het onder meer als popodium dienende pand staat al sinds eind jaren tachtig aan de Olympiaweg. 'De gedachte achter dit kunstwerk was tijdsbesef', verklaart de nu 65-jarige Garenfeld. 'De hoorn is een soort spiraal. Die gaat oneindig door, en op een gegeven moment stopt het.'

'Uit mijn duim zuigen'

Enkele tientallen direct of indirect betrokkenen zijn in de stromende regen getuige van het moment waar door sommigen reikhalzend naar uit is gekeken. Dat geldt in het bijzonder voor Sylvia Haalebos en Marcel Eilers. Zij hebben een speciaal doosje in het kunstwerk gestopt voor hun zoon Dax Anne. 'Om 16.26 uur, toen was hij negen maanden daarvoor geboren', legt Haalebos uit.

Wat er precies in het doosje zit, weet ze niet meer. Ook haar inmiddels ex-partner Eilers heeft geen idee. 'Ik heb een briefje geschreven, maar ga me niet vragen wat erin staat, want dat weet ik niet', geeft de Alphenaar toe. 'Het zal vast wel zijn dat ik hem een heel mooi leven toewens en dat 25 zijn ook een waanzinnige tijd van je leven is. Maar het kan zomaar iets anders zijn, want ik sta het uit mijn duim te zuigen.'

Miniatuurversie van Ferrari F40

Ze mogen het goed verpakte kleinood nog niet openmaken, want alle 'gevonden' voorwerpen worden volgens afspraak eerst nog een maand lang tentoongesteld in de Alphense bibliotheek. 'Of ik dat jammer vind?', herhaalt Haalebos de vraag. 'Nee. Onze zoon was niet in de gelegenheid om er nu bij te zijn, ik vind het leuk om dit doosje samen met hem open te maken.'

Dirk van Leijden ziet zijn miniatuurversie van een Ferrari F40 uit de tijdcapsule komen. 'Dat was de modernste, meest geavanceerde auto in die tijd', zegt de voormalig secretaris van Madonna. 'Ik dacht: dat kunnen ze nooit meer overtreffen. Maar dat is toch wel het geval gebleken. Hij zag er nog opmerkelijk goed uit, keurig rood. Alleen de doos is wat vergaan.'

Toekomstwensen of ideeën

Hij kan haast niet wachten om zijn speelgoedautootje in volle glorie te bewonderen. Welk voertuig hij op dit moment zou kiezen om in het kunstwerk te doen? 'Ik denk een FXK, dat is nu wel de extreemste auto die ze hebben gebouwd. Een beest van een auto. Maar misschien zeggen we over 25 jaar wel: goh, wat een ouderwetse bak. Die reed nog op benzine, niet eens op stroom.'

Met het (her)openen van de metalen hoorn is het boek nog niet dicht. Volgende maand wordt het kunstwerk verplaatst naar het Europapark en dan mogen mensen het opnieuw vullen met allerlei voorwerpen. Frits Garenfeld: 'Ik hoop dat-ie lekker vol wordt met heel veel mooie toekomstwensen of ideeën van jongeren. Maar iedereen mag er wat in doen.'

'Tegen die tijd bijna 90'

'Ik ga natuurlijk voor de deur liggen', kondigt Sylvia Haalebos, die andermaal wat voor haar zoon wil achterlaten, alvast aan. 'Tegen de tijd dat die hoorn weer open wordt gemaakt, zijn wij bijna 90 - áls we er nog zijn. En hoe leuk is het dan als onze zoon vanuit deze tijd nog over 25 jaar een bericht van zijn ouders krijgt? Daar word ik warm van.'