Jeugd traint op veld zonder licht, lijnen en palen: ‘Droom van een stadion’
ALPHEN AAN DEN RIJN - Lopen over een pikdonker pad, om vervolgens te trainen op een veld zonder fatsoenlijke verlichting. Het is voor kinderen wekelijkse kost bij Rugbyclub Alphen. En dan hebben ze ook nog eens geen eigen kleedkamer, laat staan een kantine. 'Een eigen veld moet je verdienen.'
Er staat een stevige wind op het sportcomplex aan de Alphense Amerikalaan, waar het verkeer voorbijraast over de N11. Op een doordeweekse avond trotseert een groepje rugbyende kinderen de kou. Ze trainen op een veld zonder lijnen en er zijn ook nergens rugbypalen te ontdekken. Mobiele lampen zorgen letterlijk voor licht in de duisternis.
'Als ouders hier voor het eerst komen met hun kinderen, kan ik me best voorstellen dat ze denken: wat is dit?', geeft Roger Scheffer (38) toe. De oud-speler van het Nederlands rugbyteam is een kind van de Leidse vereniging DIOK, maar woont in Alphen aan den Rijn. Zijn 5-jarige zoon Siebe traint hier sinds een paar maanden mee.
Vooropgesteld: alles en iedereen binnen de vereniging is maar wat blij dat ze terechtkunnen op de accommodatie van Alphians. Die honk- en softbalclub is zo vrijgevig om een veld ter beschikking te stellen voor de wekelijkse rugbytraining. 'Maar we zouden het liefst een echt rugbyveld willen hebben', zegt Scheffer. 'Met palen, verlichting, kleedkamers. En een bar voor de ouders.'
Landelijk gezien zit rugby in de lift. Uit cijfers van sportkoepel NOC*NSF blijkt dat Rugby Nederland (de nationale bond) in 2022 ruim 17.000 leden had, terwijl dat er tien jaar eerder nog minder dan 10.000 waren. Toch slaagt de Alphense vereniging er maar niet in om vaste voet aan de grond te krijgen. Met een stuk of twintig leden mag je gerust spreken van een zeer kleine club.
Kaart met witte vlek
Aan de basis daarvan staat Pete Bevan. De 54-jarige Engelsman is meer dan een kwart eeuw terug naar Nederland gekomen en heeft in 2017 met een vriend Rugbyclub Alphen opgericht. 'Ik zag ooit een kaart met alle Nederlandse rugbyclubs. Daar zat een heel grote witte vlek op. Precies over Alphen, want daar was geen rugbyclub in de buurt', verklaart hij. 'Toen dacht ik: dat kan ik wel doen.'
Via het recreatieve Europapark en een voetbalveld van AVV Alphen is de rugbyclub nu dus terechtgekomen op de accommodatie van Alphians. Tot blijdschap van zijn zoon Tyler, met 18 jaar één van de oudsten in het overwegend veel jongere trainingsgroepje. 'Hiervoor hadden we nog een iets kleiner veld, dus dit veld vind ik echt fantastisch. Het is alleen jammer dat we geen spotlights hebben', merkt hij op.
Ook de 7-jarige Wout, herkenbaar aan zijn knalrode winterjas en bijbehorende oorwarmers, is meer dan tevreden met het veld. En de lampen die er nu staan, zijn 'fel genoeg om dingen te kunnen zien', zegt hij. 'Soms is het een beetje klein, maar ik heb wel het idee dat dit een echt veld is', beweert Wout. Maar dat de club geen eigen veld heeft? 'Dat vind ik wel een klein beetje raar.'
'Alphen is een voetbaldorp', zoekt Bevan senior naar een verklaring voor het gebrek aan aanwas van jeugdspelers. Daar wil de Engelsman - wiens gymleraar op school ooit international van Wales was en hem 'verliefd' liet worden op rugby - dolgraag verandering in brengen. 'Ik wil hier een stadion laten bouwen, maar dat is een droom.'
Vruchtbare bodem
Om ook maar een fractie van die droom te kunnen verwezenlijken, is er een hoop werk aan de winkel. Dat gaat ook gebeuren, want de club is druk bezig met langsgaan bij scholen voor het geven van rugbyclinics. Roger Scheffer probeert daarbij een handje te helpen. 'Het is heel moeilijk om een rugbyclub van de grond te krijgen. Daar heb je meer steun voor nodig dan alleen van vrijwilligers die al heel veel doen', benadrukt hij.
De voormalig toprugbyer denkt desondanks dat het reëel is om een groei te verwachten. 'Absoluut. Je ziet bij meerdere clubs dat ze klein beginnen en steeds groter worden. Of er in Alphen een vruchtbare bodem ligt voor een rugbyclub? Ja, daar ben ik wel van overtuigd.'
Zijn zoontje Siebe staat al te trappelen. 'Papa, wanneer ga ik écht rugbyen?', vraagt hij ongeduldig, doelend op het feit dat Rugbyclub Alphen momenteel nog te weinig teams heeft om wedstrijden te spelen.
Liever gisteren dan vandaag, als het aan coach en oprichter Pete Bevan ligt. Maar zo snel zal het niet gaan. 'Voordat wij een eigen veld met lichtmasten en een clubhuis met kleedkamers hebben, denk ik dat we vijf à tien jaar verder zijn. Dat krijg je niet zomaar, een eigen veld moet je verdienen.'
'Ga door tot het eind'
Opgeven? Geen optie, bezweert Bevan. 'Ik geloof erin en rugby is mijn passie, dus ik wil dit gewoon doorzetten. En ik ben een type dat doorgaat tot het eind.'
Lees ook: Jubileumeditie van de LAURA-fietstocht is definitief de laatste: ‘Het is over’